Bijna verdwalen...

Ha,

Ben ik weer, deze keer weer vanuit de EU: Griekenland. De nachtbus om hier te komen was weer een verhaal apart. Twee keer uitstappen voor de paspoortcontrole en buiten wachten. Daarnaast hadden ze mij bij de Turkse grens blijkbaar uitgekozen voor een steekproef bagagecontrole. Dus dacht ik net weer te kunnen gaan slapen, roept die vent ineens ‘Liesaanie’ door die bus. Of ik even naar buiten wilde komen… Na Turkse instructie (hier voor het eerst dat ze niet eens proberen om het begrijpelijk uit te leggen) mijn backpack aangewezen en opengemaakt, waarna een of andere kerel in al mijn plastic tassen met kleding ging staan knijpen. Verder nogal belachelijke controle, want op deze manier vind je natuurlijk nooit iets. Toen alles weer supersnel inpakken, want de bus moest verder, zucht…

In Thessaloniki aangekomen eerst een zoektocht naar het hostel. En dat was niet makkelijk, kan ik je vertellen, stond ook al in de recensies op internet. Om te beginnen klopte het nummer van de bus die in de routebeschrijving stond niet, maar ook miste er op een ander punt de beschrijving van een aantal straten. Maar goed, dankzij de hulp van minstens acht willekeurige locals (nog net de stand van de zon niet gebruikt, maar er wel over nagedacht) uiteindelijk de goede straat en het hostel kunnen vinden. Daar de verrassing dat we met z’n drieën een grote tweepersoonskamer kregen in plaats van een slaapzaal. Wel even relaxed, zeker met een (opklap)bed van 1,20 m breed :). Verder moet je niet vergeten de boiler aan te zetten als je wilt douchen, en daarna ook vooral weer uit als je niet geëlektrocuteerd wilt worden…

Beetje uitgerust, wasje gedaan en daarna de stad maar ingelopen. Weer zoeken dus. Namelijk wel een plattegrond gehad in het hostel, die ik weer moet teruggeven (ja… het blijft crisis in Griekenland), maar het hostel zelf en het station staan er net niet op. Dus toch weer zoeken totdat je op de kaart uitkomt. Langs de oude Romeinse Agora en een soort boulevard met palmbomen gelopen en een tijdje in een parkje gezeten, want schaduw was meer dan welkom. In dat park bijna tien minuten lang een meisje van een jaar of drie achter me aan gehad, dat liep te bedelen terwijl haar moeder gewoon vrolijk verderop op een bankje haar opbrengst in ontvangst zat te nemen met een ander dochtertje dat er erg netjes uitzag in een mooi jurkje. En dat andere meisje maar in een onderbroekje en met wratten op haar handjes achter allerlei mensen aanrennen om geld te vragen. Verder nog de witte toren, de triomfboog van Galerius en het ronde gebouw ‘Rotonda’ gezien, voordat ik wat te eten op ging zoeken. Bij het restaurantje waar ik zat bleek alleen een heleboel van de kaart al op te zijn, wat die ober leek te verklaren doordat ze al de hele middag open waren. Ik moest maar binnen komen kijken, waar in een vitrine drie bordjes met ondefinieerbare stukjes vlees in saus uitgestald waren. Aangezien dat er niet meer zo fris uit zag, voor deze keer maar wat te eten uit de supermarkt geregeld.

Zaterdagochtend meteen de mededeling dat we van kamer moesten wisselen. Heel gedoe weer met alles inpakken en een sleutel van de nieuwe kamer regelen. Die mevrouw had het zelf ook niet zo goed meer op een rijtje wie in welke kamer sliep en vroeg dat dus steeds aan ons. Ze maakte bijvoorbeeld ook iemand wakker die volgens haar te laat was met uitchecken, terwijl hij nog een nacht langer had gereserveerd… ’s Middags weer de stad in gegaan en eerst maar eens verder de heuvel opgelopen naar de oude stad. Daar niet zo heel veel te zien, behalve het uitzicht op de stad en de zee en een grote oude stadsmuur. Broodje gegeten en daar mijn plattegrond op de toonbank laten liggen, groot probleem dus in dit doolhof… Gelukkig hadden ze hem nog, was alleen even wat moeite om iemand te vinden die mijn vraag naar de plattegrond kon vertalen. Nog wat in een parkje liggen lezen en nu wel in een restaurantje gegeten: gevulde tomaat en paprika, niet heel veel maar goed te doen.

Morgen met de trein verder naar Athene...

Groetjes Lisanne