Kamp en verdere omstandigheden ;)
Door: LisanneEuropa
Blijf op de hoogte en volg Lisanne
14 Juli 2011 | Slowaakse Republiek, Ivanka pri Dunaji
Ahoj (= hallo in het Slowaaks),
Na een half uurtje wachten vertrok mijn trein naar Bratislava. Maar een uur en tien minuten, zeker een record voor de kortste treinrit tot nu toe. Daar aangekomen had ik een mooi overzicht van het kamp bij me, wat erg handig was om de trolleybus en daarna de regionale bus met bijbehorende kaartjes te vinden. Helaas wel net de bus van zes uur gemist. Daarom 50 minuten gewacht op de volgende bus en daarbij de andere Nederlander van het kamp ontmoet. Samen een half uurtje in de bus en met een meisje uit Rusland naar de plek waar we voor één nacht bleven slapen. Daar ook de andere vrijwilligers ontmoet: in totaal zijn we met twaalf, waarvan twee leiders.
Het gebouw waar we sliepen was gelukkig maar tijdelijk. Erg oud en vies allemaal en mijn bed kraakte zo hard, dat ik steeds wakker werd van het geluid als ik me omdraaide. ’s Ochtends al om half zeven opgestaan en om zeven uur richting de locatie vertrokken, wat aan de andere kant van het dorp was. Klein gebouw met een keukentje en een paar kamers en een sportveld en speelterrein eromheen. We hebben daar ontbeten in een kamer wat vooral op een handvaardigheidlokaal leek, met allerlei kunstwerken van klei op planken langs de muren. Brood met naast paté twee opties: boter gemixt met jam of een soort eiersalade met een heleboel rauwe ui erin.
Terwijl we aan het eten waren, kwamen de kinderen al aan. In totaal ongeveer veertig kinderen uit de buurt van ongeveer zeven tot vijftien jaar, met een meisje van vier jaar als uitzondering. Deze kinderen komen deze week van maandag tot en met vrijdag van acht tot vier. Dit zijn dan ook meteen onze werktijden (als je het voorbereiden voor de volgende dag niet meetelt). In het weekend zijn we vrij en volgende week herhalen we hetzelfde programma met een andere groep kinderen.
Samen met ´Sasha from Russia´ heb ik een groep met negen kinderen: zes meisjes en drie jongens. Door deze combinatie hebben we de briljante teamnaam: Secret Summer A-team. Als thema zijn er verschillende nationaliteiten. We hebben achtereenvolgens de dagen van Londen, Barcelona, Lissabon en New York. Iedere keer met de kinderen bespreken wat ze van de stad en het land weten. Verder spelletjes en taken om een ticket voor de volgende stad te verdienen. Daarnaast hebben we bijna iedere dag een korte Engelse les, met andere groepen die meer gebaseerd zijn op leeftijd.
Gisteren was het International Dinner. Hierbij worden ´s avonds ouders en kinderen uitgenodigd en hebben wij onze landen gepresenteerd. Wij met behulp van een hele mooie poster, mede door de tekenkunsten van Harm-Jan :). Koekhappen gedaan en stamppot en stroopwafels geserveerd. Ook uit de andere landen waren traditionele gerechten en de meeste ouders hadden Slowaaks eten meegenomen. Over het algemeen een erg lange dag, maar dit feest was zeker de moeite waard!
De locatie waar we nu slapen is een stuk beter dan de eerste. We hebben een zespersoonskamer, waarbij ik met een ander meisje een kamertje aan de zijkant hebben. Vervelend is nog dat de meeste douches en toiletten niet op slot kunnen en er een heleboel nogal vieze mannen rondlopen, die vaker in hun ondergoed lopen dan kleren aan hebben. Denk dat ze hier ergens in de buurt werken ofzo... Het eten wordt steeds beter. Hoewel we bijna door de voorraad frisdrank voor twee weken heen waren, hebben we veel over van het feest van gisteren. Verder hebben we nu brood en muesli voor ´s ochtends, eten we tussen de middag met de kinderen (altijd soep met iets anders) en hebben we ´s avonds de restjes hiervan. Wel langzamerhand een beetje een groentegebrek, maar ga nog wel eens op zoek naar de supermarkt hier, aangezien het ook wel prettig is om gewoon iets te hebben als je honger hebt. Verder hier tot nu toe erg warm (dus wij moe en de kinderen ook...) en heel veel insecten. Tot nu toe staat de teller op rond de 15 muggenbeten, maar begin de tel kwijt te raken...
Hier is het een beetje lastig om vaak te schrijven. Je leven wordt hier ingepland door anderen en die houden geen rekening met het internetcafé helaas. Maar ik ga in ieder geval mijn best doen.
Veel groeten uit Ivanka pri Dunaji (zoek maar op)!
Lisanne
Na een half uurtje wachten vertrok mijn trein naar Bratislava. Maar een uur en tien minuten, zeker een record voor de kortste treinrit tot nu toe. Daar aangekomen had ik een mooi overzicht van het kamp bij me, wat erg handig was om de trolleybus en daarna de regionale bus met bijbehorende kaartjes te vinden. Helaas wel net de bus van zes uur gemist. Daarom 50 minuten gewacht op de volgende bus en daarbij de andere Nederlander van het kamp ontmoet. Samen een half uurtje in de bus en met een meisje uit Rusland naar de plek waar we voor één nacht bleven slapen. Daar ook de andere vrijwilligers ontmoet: in totaal zijn we met twaalf, waarvan twee leiders.
Het gebouw waar we sliepen was gelukkig maar tijdelijk. Erg oud en vies allemaal en mijn bed kraakte zo hard, dat ik steeds wakker werd van het geluid als ik me omdraaide. ’s Ochtends al om half zeven opgestaan en om zeven uur richting de locatie vertrokken, wat aan de andere kant van het dorp was. Klein gebouw met een keukentje en een paar kamers en een sportveld en speelterrein eromheen. We hebben daar ontbeten in een kamer wat vooral op een handvaardigheidlokaal leek, met allerlei kunstwerken van klei op planken langs de muren. Brood met naast paté twee opties: boter gemixt met jam of een soort eiersalade met een heleboel rauwe ui erin.
Terwijl we aan het eten waren, kwamen de kinderen al aan. In totaal ongeveer veertig kinderen uit de buurt van ongeveer zeven tot vijftien jaar, met een meisje van vier jaar als uitzondering. Deze kinderen komen deze week van maandag tot en met vrijdag van acht tot vier. Dit zijn dan ook meteen onze werktijden (als je het voorbereiden voor de volgende dag niet meetelt). In het weekend zijn we vrij en volgende week herhalen we hetzelfde programma met een andere groep kinderen.
Samen met ´Sasha from Russia´ heb ik een groep met negen kinderen: zes meisjes en drie jongens. Door deze combinatie hebben we de briljante teamnaam: Secret Summer A-team. Als thema zijn er verschillende nationaliteiten. We hebben achtereenvolgens de dagen van Londen, Barcelona, Lissabon en New York. Iedere keer met de kinderen bespreken wat ze van de stad en het land weten. Verder spelletjes en taken om een ticket voor de volgende stad te verdienen. Daarnaast hebben we bijna iedere dag een korte Engelse les, met andere groepen die meer gebaseerd zijn op leeftijd.
Gisteren was het International Dinner. Hierbij worden ´s avonds ouders en kinderen uitgenodigd en hebben wij onze landen gepresenteerd. Wij met behulp van een hele mooie poster, mede door de tekenkunsten van Harm-Jan :). Koekhappen gedaan en stamppot en stroopwafels geserveerd. Ook uit de andere landen waren traditionele gerechten en de meeste ouders hadden Slowaaks eten meegenomen. Over het algemeen een erg lange dag, maar dit feest was zeker de moeite waard!
De locatie waar we nu slapen is een stuk beter dan de eerste. We hebben een zespersoonskamer, waarbij ik met een ander meisje een kamertje aan de zijkant hebben. Vervelend is nog dat de meeste douches en toiletten niet op slot kunnen en er een heleboel nogal vieze mannen rondlopen, die vaker in hun ondergoed lopen dan kleren aan hebben. Denk dat ze hier ergens in de buurt werken ofzo... Het eten wordt steeds beter. Hoewel we bijna door de voorraad frisdrank voor twee weken heen waren, hebben we veel over van het feest van gisteren. Verder hebben we nu brood en muesli voor ´s ochtends, eten we tussen de middag met de kinderen (altijd soep met iets anders) en hebben we ´s avonds de restjes hiervan. Wel langzamerhand een beetje een groentegebrek, maar ga nog wel eens op zoek naar de supermarkt hier, aangezien het ook wel prettig is om gewoon iets te hebben als je honger hebt. Verder hier tot nu toe erg warm (dus wij moe en de kinderen ook...) en heel veel insecten. Tot nu toe staat de teller op rond de 15 muggenbeten, maar begin de tel kwijt te raken...
Hier is het een beetje lastig om vaak te schrijven. Je leven wordt hier ingepland door anderen en die houden geen rekening met het internetcafé helaas. Maar ik ga in ieder geval mijn best doen.
Veel groeten uit Ivanka pri Dunaji (zoek maar op)!
Lisanne
-
14 Juli 2011 - 20:21
Frans En Tony:
Ik (Frans) begin nu, je verslagen lezend, een beetje jaloers te worden!
Hoewel: die vieze mannen! ??
Hoe communiceren jullie eigenlijk? Welke taal (talen) spreek jij?
Groeten uit een zeer nat Nederland! -
17 Juli 2011 - 10:56
Oma Van Ast:
Heel erg bedankt voor de kaart uit Wenen. Alex is nu ook hier.Veel plezier nog verder op je reis.Oma van Ast en Alex -
24 Juli 2011 - 19:17
Lisanne Verhoeff:
Dag Frans,
Bedankt voor je reacties! Erg leuk dat je me ook volgt :).
Communicatie is het belangrijkste onderdeel van zo'n kamp. Over het algemeen gaat dit in het Engels. Je moet een beetje geluk hebben dat er in je groep een paar oudere kinderen zitten die de boodschap dan doorgeven. Verder gaat er veel met wijzen en gebaren en leren wij als vrijwilligers in de loop der dagen een aantal woordjes Slowaaks. Vooral de jongere kinderen hebben er nog moeite mee, maar gelukkig hebben ze nu een wet aangenomen in Slowakije dat kinderen vanaf de eerste klas Engels gaan krijgen op school. Hoop dat dit het gewenste effect heeft!
Groetjes Lisanne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
